Polenergia rezygnuje z kontraktu na wodór dla MPK Rzeszów

W przetargu ogłoszonym jeszcze w poprzednim roku Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Rzeszowie na swojego wieloletniego dostawcę paliwa wodorowego dla transportu publicznego wybrało Polenergię. Wybór dostawcy nastąpił w momencie, gdy Polenergia wkraczała w kluczowe fazy rozwoju swoich projektów wodorowych. Tak o wygranej w przetargu jeszcze w październiku mówiła Emilia Makarewicz, dyrektorka Działu Projektów Wodorowych w Grupie Polenergia:

– Polenergia rozpoczyna ekspansję w obszarze komercjalizacji zielonego wodoru. Przetarg na dostawę wodoru dla MPK Rzeszów ma szansę stać się katalizatorem rozwoju całego regionu w obszarze gospodarki wodorowej. To także dowód na to, że wodór to jeden z najważniejszych nośników zielonej energii z ogromnym potencjałem w obszarze transportu miejskiego. Stawiamy ważny krok na drodze Polenergii do budowy wodorowego łańcucha wartości i wykorzystania tego surowca na ogólnopolską skalę.

Polenergia rezygnuje z przystąpienia do umowy – możliwe przyczyny

Tymczasem kilka dni temu Zarząd spółki zależnej Polenergii podjął decyzję o nieprzystąpieniu do zawarcia umowy na dostawę i dystrybucję paliwa wodorowego w ramach projektu H2HUB Nowa Sarzyna. Polenergia podała, że decyzja ta uzasadniona jest oceną ryzyka projektu związaną ze zidentyfikowanymi wątpliwościami natury prawnej oraz z zagrożeniem terminowego odbioru dostaw wodoru.

O możliwy powód takiej decyzji i wyjaśnienie oszczędnego w słowa komunikatu poprosiliśmy eksperta:

– Rezygnacja spółki Polenergia wynika prawdopodobnie z harmonogramu realizacji zamówienia. Otwarcie ofert w postępowaniu przetargowym nastąpiło w lipcu 2024 roku. Wybór oferty przewidywano do października 2024 roku, a podpisanie umowy powinno nastąpić w ciągu paru tygodniu od ogłoszenia wyniku przetargu. W rzeczywistości we wskazanym miesiącu jedynie poinformowano o wyborze firmy Polenergia mówi Bartłomiej Kasiuk, Główny specjalista ds. projektów strategicznych i analizy danych Zespołu Doradców Gospodarczych TOR.

Warto dodać, że firma była zobowiązana od początku III kwartału 2025 roku, oprócz dostaw paliwa wodorowego, do budowy stacji tankowania wodoru na terenie zajezdni autobusowej MPK Rzeszów lub zapewnienia dostaw na innej stacji w odległości 5 km. Brak podpisania umowy do 9 stycznia 2025 roku znacznie skrócił termin przygotowania się do kontraktu, stąd wynika podjęta przez oferenta decyzja.

– Opóźnienie w podpisaniu umowy może być też powiązane z niedawnym apelem skierowanym do Ministerstwa Klimatu i Środowiska przez wybrane samorządy m.in. Rzeszowa ws. utworzenia programu finansowego wsparcia samorządów inwestujących w paliwa wodorowe, który miałby niwelować wysokie koszty tankowania pojazdów zasilanych takim paliwem – dodaje Kasiuk.

Zdania na temat sensowności finansowania paliw wodorowych i rentowności związanych z nimi technologii są podzielone. Lista wad i zalet tego rozwiązania jest bardzo długa, a pieniędzy brakuje. Wspomniany apel skierowany do Ministerstwa Klimatu i Środowiska nie doczekał się jeszcze oficjalnej odpowiedzi.